The day after… Harlinger Kampioenschap Sloeproeien

Met inmiddels al ietwat ingedroogde blaren, beginnende korstjes op niet-nader-te-noemen-plaatsen en nog een rode neus van een stralende zon hierbij ook het wedstrijdverslag van het Harlinger Kampioenschap Sloeproeien!

Met de rest van het Sloep-wezen nog in diepe rust was er afgelopen zaterdag om 06:30 al een team van kakelende kippen op de Boskade te vinden.. Vergezeld door één Haan (bij gebrek aan een de Haan), inleen pluimvee vanuit de Azorean High (Mighty Melissa) en een herintredend hoentje (Wonderful Wendy) waren we in ieder geval binnen no-time wakker en klaar om de strijd op zee aan te gaan!

Want waar het gros van onze collega’s het rustige (???) water van de Utrechtse Grachtenrace ronDom zou opzoeken, waren de Easedale dames niet bezig met een verdwaalde kano of onbemande waterfiets, welnee. De zorgen van deze 8 heldinnen waren vooral gericht op stroming, wind en open zee. Golfslag over boord, extra thermoshirts in de waterdichte tassen al ingepakt, en vaargeulen met 35 straf watt! Niet te denken aan licht-flits palingen onderweg!! Kortom: in principe zouden deze dames dus zeg maar de Kamp van Koningsbrugge versie van het Sloeproeien gaan overleven (stukje roeierslatijn, moet kunnen).

Met Chauffeur Roy aan het roer van de bus werd er onderweg naast gezongen (sorry!) vooral gespeculeerd. Na een nog niet volledig succesvol rondje Vechten op de Vecht zou vandaag met een flink hoofdklasse-veld wel eens heel pittig kunnen worden (zelfs zonder onze zussen uit het Sloepweesje). Maar goed, wie zich met de besten in sloeproei-land wil meten kan zich niet op de Wijde Aa verstoppen.

Aangekomen in Harlingen werden we in ieder geval eerste bij het kranen van de sloepen. Technisch gezien een bevestiging van het feit dat we een uur later op pad hadden kunnen gaan, maar hé, een dagje met de stichting is geen dagje als je niet voor dag en dauw elkaars witte snoetje hebt mogen begroeten!

Met een heerlijk Harlings bakkie werd er genoten van de zon en koolhydraat-stapelende versnaperingen. Dat er om 10:00 ‘s morgens nog geen alcohol voor onze feeststemming nodig was werd maar vreemd gevonden door een lokale Harlinger. Om de sfeer vast te houden sponsorde hij ons alvast met een six
pack Hertog Jan…. Na flinke discussie besloten we die niet bij de koffie maar in de koelbox te laten verdwijnen.

Uiteindelijk is het na een vlot palaver dan toch echt tijd om met knikkende knietjes op te roeien richting start… ik heb nog iets gehoord van een Bartix en een Iwan Franko, en ik heb ook nog vrij bewust de kanjers van de Sloeproeiteam De Paardekreekvoorbij zien schieten. Ergens in de verte was daar de Danser Okke Hel, en de Gia…Ohnee het Zusje uit Rutten.. maar verder ben ik het totaal kwijt.

Wat ik nog wel weet was een zinderend zonnetje wat me deed vloeken op mijn lange broek. Ik hoor nog het grommen van mijn roeimaat door een gemiste slag vanwege een guur golfje. Ook is daar ergens nog stroming die mijn riem alle kanten op duwt, maar niet meteen de goeie. De stem van Stoerman dat we 8.5 gaan maar ik denk dat we maar een beetje vooruit slakken op dat open water. Gele boeien die in roeitrance lijken op minions. Tegenwind die een beetje verkoeling brengt maar ook je boot doet stuiteren…. Ik word pas weer wakker bij het woord HAVENHOOFD!

Dan zijn we er bijna! Met de mannen van de Serdon die nog even denken ons voor de finish voorbij te gaan hebben het mis: deze (water)golf girls laten zich niet zomaar pakken. Hijgend en ploeterend trekken we onze Easedale de finish over. Dank aan de kerels uit de Serdon die ons nog flink opjaagden!

Eenmaal in de luwte van de haven blijkt her en der de eerste neus toch echt verbrand en beginnen de eerste analyses van de wedstrijd. Wat ging er goed, wat kan er beter… HÉ doe mij ook eens chips en een wijntje! In ons bootje komen we rustig bij, en na kranen en een verkoelende douche in een heus Badhuus proosten en dansen we (met een reeds beginnende spierpijn) nog even na. Blaren worden geïnventariseerd en vaseline tips uitgewisseld, zowel met elkaar als met onze conculega’s. Heerlijk.

Moe maar voldaan kruipen we met een 9e plaats in de hoofdklasse dan weer in de bus bij Chauf Roy. Hobbelend over de Afsluitdijk dommelen de Easedale dames dan al een beetje weg… dromend over een HK wedstrijd met een prijsje dit seizoen 😉 😉 (dromen mag altijd!)

Tot volgende week, tot Zaanslag!
Team Mighty Mates Easedale