De Wezen kunnen op deze zondag met een grutsk gevoel terugkijken op de wedstrijd van gisteren, het Iepen Frysk Kampioenskip Lemmer (niet te verwarren met de Fryslan Cup). Het was behoorlijk swier, maar gelukkig ook gesellich… (en dat laatste vooral na de wedstrijd).
Want, dat het een pittig rondje zou worden stond ‘s ochtends tijdens het Vliegeriaans Vooroverleg al als een paal boven water. De warmte en de afstand, in combinatie met hier en daar een zwaardere vrijdagavond dan gepland (hoi Marenthe de Haan!) betekende in ieder geval dat het ons niet cadeau zou worden gegeven. Gelukkig is de gemiddelde Wees niet snel van zijn (of haar) stuk te brengen, dus tijdens de koffie leken de aanwezigen hun spanningen nog redelijk onder controle te hebben. Wellicht is het u al eens eerder opgevallen hoe sociaal en gebroederlijk onze sport is, de Wezen maakten het op de vroege ochtend echter wel een beetje te gek door een Almeerse, ehh, sorry, Aalsmeerse verstekeling van Westeinder sloeproei team van de nodige koek en zopie te voorzien. Gezien de prestaties van de Westeinders vermoed ik dat de calorie-stapelende-gevulde koek meer dan goed doet…. (verenigingen die nu ook graag gebruiken willen maken van dit welgemikte wedstrijddieet zijn op wedstrijddagen welkom op de Boskade, reservering verplicht).
Na een paar uur reizen steken we dan de Fryske grens over, tijd om de sloepen te kranen en administratie te doen. De secretaresses van dienst werden belast met het ophalen van startnummers. Dat zij dit uiteraard keurig hebben gedaan hoeft geen verdere uitleg – jammer dat de heren onderling hun startnummers meenden te moeten wisselen uit gebrek aan vertrouwen in hun secretariaat. Deze zeer talentvolle tantes zouden immers nooit een grapje uithalen met jullie startnummers! (Oké, we hebben het overwogen, maar zijn blij dat het toch vooral de schuld van de Wisselende Willies was dat er startnummer-paniek ontstond).
Na een beetje inpeddelen, palaver draaien en snoepen van taart en bananenbrood van heel-Hoogma-bakt Annemiek en Petra is het dan toch echt tijd om te starten. Als een ware zonnebrand-machine worden de dames en heren nog een rondje ingesmeerd, er wordt nog een treetje extra water aan boord gehesen, en dan – de start!
Met startnummer vijf gaat al gauw de toeter voor de damesstart! Supersterk komen zij uit de startblokken naast de geduchte concurrenten van de Waterheks Roeivereniging Kanniethex&. De eerste slagen kunnen we goed meekomen met de Tovertantes, het eerste zweet loopt al langs onze wezen-wangetjes. Aan boord voelen we: dit gaat een zwaar rondje worden.
De eerste paar honderd meter kunnen we goed mee, samen met de Heksenkracht halen we de Parels van Bru (altijd vergezeld door Ferry de Roze Flamingo) binnen de eerste kilometer in. Lekker! De toon is gezet… maar wat is het zwaar! De Heksen komen los en wij blijven onder leiding van Joost op koers.
Na een paar kilometer sturen we de Grutte Brekken op, met flinke wind en stroming. Woest als Grutte Pieren slaan de meiden de boot door het water. Ondanks de regelmatige drinkmomenten lopen we inmiddels Teletubbie-paars aan. Meerdere collega’s worden ingehaald, ook wij worden hier en daar weer bijgetrokken. Het is een prachtspektakel op mooi water!
Als we dan door de maatjes van Sloeproeiteam de Paardekreek worden voorbijgestreefd (op het water hè meiden, niet qua uitslag 😉 ;)) draaien we het stillere poldergebied in. Joost besluit daarop dat het tijd is om als een ware Paus Joosthannes Paulus zijn meiden te verkoelen door het gooien van flessen water over hun hoofden. Al smijtend en sproeiend levert dit een belangrijke verkoeling op de paarse bolletjes op. Ik zal u de zuchten en kreunen van acht gelukzalige dames verder besparen, maar de glimlach op het hoofd van onze stuurman was er eentje voor in de boekjes.
Uiteindelijk weten we de polder goed door te komen, en draaien we voor de laatste keer de Brekken op, op weg naar huis. Waar ons doel (finishen binnen drie uur) gezien de omstandigheden eerst niet haalbaar leek, lijkt het nu mogelijk toch te lukken… met die boodschap zweept Joost ons nog een keer op. In de laatste kilometers proberen we nog gas te geven, alles eruit te persen… maar het is zwaar. Met de finish in zicht nog een laatste versnelling en sleepjes bij herensloepen die ons net dat zetje mee kunnen geven. Uiteindelijk sjezen we in 3’01 over de finish. Fantastische prestatie, met iedereen compleet af en op.
Het wachten is dan op de finish van de mannen. Met zicht op een aantal roeiers door de hitte bevangen bij de EHBO
zit het niet lekker dat ze er nog niet zijn. Gelukkig verschijnen ook zij al snel aan de finish – iedereen is nog heel en heeft het rondje afgemaakt! Het blijkt wel, dit rondje Lemmer was een pittige pot – complimenten voor de organisatie dat zij de veiligheid rondom de wedstrijd zo strak hebben gemonitord!
In de stralende zon met een verfrissend sapje en een nipje Schrobbelèr in de hand wachten we dan met klotsende blaren op de uitslag: de dames een zeer goede 5e plaats in de hoofdklasse en de heren 12e in de hoofdklasse. Dit was een mooie generale voor de aankomende Harlingen-Terschelling Roeirace
Dank Lemmer! DANKEWOL!